Leczenie po deprogramacji

Jak wygląda leczenie po deprogramacji pacjenta?

Po pierwsze - sposób leczenia jest zawsze indywidualny w zależności od problemu pacjenta.

Po drugie - leczenie nie zawsze musi być skomplikowane. 
W niektórych przypadkach wystarczy wykonanie właściwej odbudowy zębów (lub jej korekta), ekstrakcja zębów ósmych czy zlikwidowanie problemów z dziąsłami poprzez odpowiednią higienę i zabiegi stomatologiczne.

Po trzecie - szyna relaksacyjna. 
Jest ona często podstawowym sposobem leczenia zachowawczego ze względu na swoje terapeutyczne oddziaływanie. Ten rodzaj szyny (silikonowa nakładka na łuk zębowy) redukuje bóle mięśniowe dzięki rozluźnieniu mięśni. Szczególnie przydatna jest w przypadku bruksizmu - zgrzytania zębami.

Po czwarte - leczenie stomatologiczne:

• Zachowawcze - zmiana kształtu i wielkości zębów poprzez właściwą odbudowę zęba, wymianę wypełnień.
   
• Protetyczne - w przypadku braków zębowych wykonanie koron, mostów; często powiązane z leczeniem implantologicznym. Dzięki deprogramacji Koisa prace protetyczne są precyzyjniejsze, lepiej dostosowane do zgryzu i zdecydowanie dłużej funkcjonują w jamie ustnej.

Lekarz może zalecić również szyny okluzyjne - plastikowe nakładki nazębne lub podjęzykowe na noc lub/i na dzień, które pozwolą na odpowiednie ułożenie szczęk wobec siebie. Uniemożliwiają tym samym zaciskanie zębów i napinanie mięśni żwaczowych.

• Ortodontyczne - w przypadku występowania wad zgryzu.
   
• Periodontologiczne - kiretaże, leczenie recesji dziąseł, szynowanie zębów. Nieprawidłowe warunki zgryzowe mają wpływ na stan dziąsła i kości w obrębie przeciążonych zębów. Dochodzi do obniżenia, odsłonięcia, czasem zaniku dziąsła, a docelowo nadwrażliwości szyjek. Zanik więzadeł między kością a zębem pogłębia kieszonki dziąsłowe. Utrudnia to higienę i doprowadza do stanów zapalnych dziąsła. Dlatego w niektórych przypadkach leczenie paradontozy powinno się rozpocząć od deprogramacji Koisa.
   
• Chirurgiczne - w przypadku daleko posuniętym zmianom anatomicznym w stawach oraz długo nie poddających się leczeniu bólom w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego.